“Together we can!” Een veel gehoorde kreet die weerspiegelt hoe belangrijk samenwerking is. Samenwerking binnen organisaties is de sleutel tot succes. Waar eerder de functies van een medewerker veel meer afgebakend waren, heb je tegenwoordig te maken met dynamische teams waarbij samenwerking niet meer weg te denken is. Naast de samenwerking binnen uw bedrijf, heeft de samenwerking tussen bedrijven ook positieve invloed op de innovativiteit van je bedrijf. Het belangrijkste voordeel van samenwerken is dat je door met collega-bedrijven in gesprek te gaan andere inzichten kunt krijgen die kunnen leiden tot een verbetering van procedures en werkprocessen. Door samen te werken krijg je toegang tot processen en technologieën waar je je voordeel mee kunt doen. Hierbij kan je denken aan samenwerking met een klant, leverancier of collega ondernemers. De vriendelijke vormen van samenwerking zijn natuurlijk die met klanten en leveranciers of collega onderneming die zich in een andere branche begeven. Ik heb zelf tijdens mijn Master aan de Universiteit in Groningen onderzoek gedaan naar de minder vriendelijke vorm van samenwerking, namelijk de samenwerking tussen concurrenten; ook wel co-optition genoemd. Een belangrijk criterium voor een geschikte innovatiepartner is de kennis die deze organisatie kan inbrengen.
De studie onderzocht hoe co-opetition het kennisuitwisselingsproces en de innovativiteit van concurrerende bedrijven beïnvloedt. Co-opetition wordt gedefinieerd als “het gelijktijdig nastreven van samenwerking en concurrentie tussen een paar bedrijven” (Gnyawali & Park, 2011, p. 51). Het bevat een paradoxaal karakter, omdat het gebaseerd is op zowel het samenwerkingsperspectief als het concurrentieperspectief. Coöperatieve partners kunnen zowel een complementaire als een concurrentrol vervullen. Een partnerschap is echter het meest waardevol als partners elkaar aanvullen. In dat geval wordt het mogelijk om elkaars expertise te bundelen en zullen partijen (vrij) open zijn met kennisdeling. Bovendien zullen de bedreigingen voor kennisverspreiding verwaarloosbaar zijn. Naast de mate van complementariteit hangt de openheid van partners voor kennisverspreiding tijdens het partnerschap af van hun eigen houding. Het management van bedrijven kan ook invloed hebben op deze houding. Organisaties die kennisverspreidingsmechanismen binnen de organisatie implementeren, stimuleren systematische externe kennisverspreiding en stimuleren hun individuen om kennis te delen. Met name kennis die als essentieel wordt gezien voor (het succes van) het project, zal worden gedeeld. Verder zijn de samenwerkingskenmerken belangrijk voor kennisverspreiding. Het waargenomen eigen belang en interpersoonlijk vertrouwen zijn essentieel voor de bereidheid om kennis te delen. Persoonlijke chemie tussen teamleden stimuleert de kennisverspreiding en beïnvloedt het succes van co-opetitieve relaties. Daarnaast zal binnen intensieve samenwerkingsverbanden de kennisdiffusie hoger zijn, omdat organisaties binnen het samenwerkingsverband hun concurrentiegerichtheid loslaten. In dat geval zal het effect van het combineren van kennis door middel van samenwerking tussen bedrijven toenemen en zal het ontstaan van nieuwe inzichten die de innovativiteit van bedrijven verbeteren, worden gestimuleerd. Maar voordat dergelijke intensieve partnerschappen of gezamenlijke ontwikkeling van nieuwe producten plaatsvinden, moeten partners elkaar beter leren kennen. Als ze goede ervaringen hebben opgedaan tijdens eerdere samenwerkingsverbanden, zal het interpersoonlijke vertrouwen groter zijn en staan ze meer open voor deelname aan intensievere vormen van samenwerkingsverbanden. Zelfs voor het algemene succes van zo’n partnerschap, zijn de relationele kenmerken erg belangrijk.
Referenties:
Gnyawali, D.R., & Park, B.J. (2011). Co-opetition between giants: Collaboration between competitors for technological innovation. Research Policy, 40 (5), 650–663.
Terug naar home